حسین(ع) مرا شیعه کرد

 

 شهادت مظلومانه امام حسین(ع) و هفتاد و دو تن از یاران بزرگوار او در فاجعه کربلا، علاوه بر آثار بزرگ و حیاتی که برای جامعه اسلامی و انسانی به بار آورد، این نتیجه مهم را نیز در پی داشت که اهل بیت(ع) را به عنوان نمونه های کامل پیشوایی امت به همگان معرفی نمود و نشان داد که تنها مکتب و دیدگاهی درست و بر حق و قابل دفاع است که بر اساس پیروی از آن خاندان شکل بگیرد و در همان مسیری که آنان مشخص کرده اند، حرکت کند ؛ یعنی مکتب عظیم و ریشه دار شیعه که تجلیگاه اسلام حقیقی است.
از سوی دیگر، شیعیان نیز، در طول تاریخ پس از واقعه عاشورا، از سر شوق و شناختی که در وجودشان نسبت به سالار شهیدان(ع) ریشه دوانیده بود، با برپا کردن مراسم سوگواری و به راه انداختن دسته های عزاداری، سینه زنی و تشکیل جلسات روضه و یاد کرد سیدالشهداء(ع) ، یکی از اساسی ترین رموز جاودانگی قیام حسینی و فرهنگ سترگ و سازنده عاشورا را رقم زدند. ایشان همواره در حفظ و تداوم این حرکت مقدس کوشیده اند و به سخنان بیهوده و شبهه های تار عنکبوتی ای که گهگاه از سوی عده ای نادان یا مغرض مطرح می شود، توجه نکرده اند و دشمنی کردن دشمنان اسلام و اهل بیت(ع) با آنان، حتی اندکی از عشق و علاقه شان به آن امام شهید و آرمانهای الهی او نکاسته است. اکنون از برکت همین عزاداریها و جلسات یاد کرد قیام جاودانه امام حسین(ع) و هدفهای والای اوست که صفوف شیعیان در برابر دشمنانشان مستحکم تر از پیش شده و مخالفان اهل بیت(ع) به تأثیرپذیری از این برنامه های مقدس، به حقانیت و ولایت خاندان پیامبر (ص) پی می برند و بدان اعتراف می کنند و مستبصر می گردند.
در این جا، برای روشن شدن اهمیت مسأله سوگواری بر امام حسین(ع) و پیوند آن با گسترش روزافزون تشیع در دنیای دیروز و امروز، دو نمونه عینی را، به نقل از کتاب �دورالمنبر الحسینی فی التوعیة الاسلامیه(1) (نقش منبر امام حسین(ع) در بیدارگری اسلام)� ذکر می کنیم. مؤلف می نویسد:
1. شیخ زهیر حسون برای من چنین نقل کرد: �روزی از کتابخانه واتیکان دیدن می کردم. در قسمت ویژه کتابهای اسلامی، چشمم به بیش از هزار کتاب خطی و چاپی درباره امام حسین(ع) افتاد.
با تعجب، از مدیر کتابخانه علت را پرسیدم و او گفت: علمای واتیکان دیدند که تشیع در سالهای اخیر رو به گسترش نهاده، روز به روز بر تعداد کسانی که در دنیا به مکتب اهل بیت(ع) می گروند، افزوده می شود و به این نتیجه رسیدند که علت این امر، مظلومیت امام حسین(ع) است که شیعه آن را در مجالس سوگواری و ماتم و با به راه انداختن دسته های سینه زنی، زنده نگاه می دارد؛ پس عده ای از سوی واتیکان مأمور شدند که در دنیای اسلام بگردند و هر کتاب خطی و چاپی درباره امام حسین(ع) را گردآوری کنند و به واتیکان منتقل نمایند، تا ایشان نیز با استفاده از روش شیعیان در یاد کرد شهادت مظلومانه امام حسین(ع) ، به بیان مظلومیت حضرت مسیح که به باور آنها بردار شد و مظلومانه کشته گردید بپردازند و از این طریق، آیین مسیحیت را گسترش دهند�.
2. استاد ادریس الحسینی، در کتاب خود �لقد شیعنی الحسین (بی شک حسین مرا شیعه گردانید)� می گوید: یک روز، یکی از نزدیکانم از من پرسید: چه باعث شد که تشیع را انتخاب کنی؟ گفتم: آن که، جدم حسین(ع) بود و ضایعه ناگوار شهادتش در روز عاشورا. گفت: چگونه؟ گفتم: هر گاه به یاد صحنه های دردناک آن روز می افتم، نمی توانم آن اعمال فجیع را نتیجه اندیشه های سالم و هدایت یافته بدانم و خونهای پاک اهل بیت(ع) را که بر ریگهای بیابان کربلا روان گردید، همچون جریان آبهای معمولی بپندارم. آن خون، خون بهترین و شریف ترین کسی بود که پیامبر(ص) بارها درباره اش به مردم سفارش کرده بود... و چنین کسی نمی توانست بر باطل باشد و کشندگان او بر حق؛ زیرا قاتلان امام حسین(ع) خود می دانستند که او بر امیرشان یزید به مراتب فضیلت دارد و بزرگ دنیای عرب و اسلام است؛ اما چون به مال و ارزش دنیا که یزید وعده شان داده بود، طمع کرده بودند، به کشتن فرزندزاده پیامبر(ص) تن در دادند. آری، حسین(ع) مرا شیعه گردانید؛ آن گاه که یاد کرد عظیم او را در سوگواریها و مراسم عزا و ماتم مشاهده کردم و به حقیقت حال او و معاندانش در حادثه کربلا، آگاه گردیدم. شیعه شدم با خونهای تازه شهیدان کربلا که بر ریگهای بیابان طف جاری بود و با ضجه بچه ها و شیون زنان.
کربلا ورودگاه من به تاریخ است و به حقیقت و به اسلام. حال چگونه می توانم همچون عارفی رقیق القلب و شاعری نازک خیال، مجذوب آن نگردم و بدان گرایش نیابم!
پی نوشت: 1. این کتاب، رساله دکترای دکتر شیخ محمد باقر مقدسی، از �دانشگاه جهانی علوم اسلامی لندن� است. وی توانست در تاریخ 25/5/2000م. از رساله خود، به عنوان اولین بحث علمی و دانشگاهی درباره �منبر امام حسین (ع) � دفاع کند و به اخذ مدرک دکترا در علوم اسلامی نایل گردد.
* محمد مهدی رضایی / به نقل از ویژه نامه محرم روزنامه قدس